1- امان پور، سعید و مودت، الیاس(1392)، سنجش و رتبهبندی میزان توسعه و فقر در استان خوزستان، فصلنامه مطالعات برنامهریزی شهری، سال اول، شماره اول، صفحات 132-113.
2- امینی، نجات؛ ید الهی، حسین؛ اینانلو، صدیقه( 1385)، رتبهبندی سلامت استانهای کشور، فصلنامه رفاه اجتماعی، سال پنجم، شماره 20، صفحات 48-27.
3- پور اصغر سنگاچین، فرزام؛ صالحی، اسماعیل؛ دیناروندی، مرتضی(1391)، سنجش سطح توسعه‌یافتگی استانهای کشور ایران با رویکرد تحلیل عاملی، مجله علمی – تخصصی آمایش سرزمین، دوره چهارم، شماره دوم ، صفحات 26-5.
4- پور طاهری، مهدی(1393)، کاربرد روش‌های تصمیمگیری چند شاخصه در جغرافیا، تهران، انتشارات سمت، چاپ چهارم.
5- پورمحمدی، محمدرضا؛ رنجبرنیا، بهزاد؛ ملکی، کیومرث و شفاعتی، آرزو(1391)، تحلیل توسعه‌یافتگی شهرستانهای استان کرمانشاه، مجله برنامهریزی فضایی، سال دوم، شماره اول، صفحات 26-1.
6- تقوایی، مسعود و بهاری، عیسی(1391)، سطحبندی و سنجش درجه توسعه‌یافتگی شهرستانهای استان مازندران با استفاده از مدل تحلیل عاملی و تحلیل خوشهای، جغرافیا و برنامهریزی محیطی، سال 23، شماره 4، صفحات 38-15.
7- تقوایی، مسعود و صالحی، مریم(1392)، سنجش سطوح توسعه‌یافتگی شهرستانهای استان همدان (با تأکید بر رویکرد تحلیل منطقهای)، فصلنامه علمی – پژوهشی برنامهریزی منطقهای، سال سوم، شماره 11، صفحات30-19.
8- حاتمی نژاد، حسین؛ ابوبکری، طاهر؛ احمدی، افسانه و نجیب‌زاده، فرشته(1390)، سنجش درجه توسعه‌یافتگی صنعتی در مناطق مرزی ایران (مطالعه موردی: شمال غرب کشور، شهرستانهای جنوبی استان آذربایجان غربی)، مجله پژوهش و برنامهریزی شهری، سال دوم، شماره ششم، صفحات 18-1.
9- حکمت نیا، حسن و موسوی، میر نجف( 1392)، کاربرد مدل در جغرافیا با تأکید بر برنامهریزی شهری، انتشارات آزادپیما، چاپ سوم، تهران.
10- زیاری، کرامت اله؛ زنجیرچی، سید محمود و سرخ کمال، کبرا( 1389 )، بررسی و رتبهبندی درجه توسعه‌یافتگی شهرستانهای استان خراسان رضوی، با استفاده از تکنیک تاپسیس، پژوهشهای جغرافیای انسانی، شماره 72، صفحات 30-17.
11- زیاری، کرامت اله؛ محمدی، اکبر و عطار، خلیل(1391)، بررسی درجه توسعه‌یافتگی شهرستانهای کشور و رابطه آن با نرخ شهرنشینی، مجله علمی و تخصصی برنامهریزی فضایی، سال اول، شماره سوم، صفحات16-1.
12- زیاری، کرامت اله؛ سعیدی رضوانی، نوید و صالح پور، بقال(1389)، سنجش درجه توسعه‌یافتگی شهرستانهای استان آذربایجان شرقی به روش (HDI)، فراسوی مدیریت، سال سوم، شماره 12، سال دوم، شماره ششم، صفحات95-75.
13- صادقی فر، جمیل؛ سیدین، سید حسام؛ انجم شعاع، مینا؛ رجبی واسوکلایی، قاسم؛ موسوی، سید میثم و آرمون، بهرام(1393)، تعیین درجه توسعه‌یافتگی شهرستانهای استان بوشهر ازنظر شاخصهای بهداشتی درمانی با استفاده از روش تاکسونومی عددی، مجله علوم پزشکی رازی، دوره 21، شماره 118، صفحات 91-81.
14- صفایی پور، مسعود و مودت، الیاس(1392)، ارزیابی استانهای ایران با تأکید بر شاخصهای اجتماعی– اقتصادی و شاخصهای ترکیبی توسعه انسانی با استفاده از تکنیک TOPSISو GIS ، فصلنامه مطالعات برنامهریزی شهری، سال اول، شماره سوم، صفحات 27-11.
15- ضرابی، اصغر و شیخ بیگلو، رعنا(1390)، سطحبندی شاخصهای توسعه سلامت استانهای ایران، فصلنامه رفاه اجتماعی، سال یازدهم، شماره 42، صفحات 128-107.
16- محمدی، جمال؛ عبدلی، اصغر و فتحی بیرانوند، محمد(1391)، بررسی سطح توسعه‌یافتگی شهرستانهای استان لرستان به تفکیک بخشه‌ای مسکن و خدمات رفاهی – زیربنایی، کشاورزی و صنعت، نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال دوازدهم، شماره 25، صفحات 150-127.
17- مسعود، محمد؛ معززی مهر طهران، امیرمحمد و شبیری، سید نیما(1390)، تعیین درجه توسعه‌نیافتگی شهرستانهای استان اصفهان با تکنیک تاکسونومی عددی، فصلنامه مطالعات پژوهشهای شهری و منطقهای، سال دوم، شماره هشتم، صفحات 54-39.
18- موحد، علی؛ فیروزی، محمدعلی و روزبه، حبیبه(1390)، تحلیل درجه توسعه‌یافتگی شهرستانهای استان خوزستان با استفاده از روش تحلیل عاملی و تحلیل خوشهای، مجله پژوهش و برنامهریزی شهری، سال دوم، شماره پنجم، صفحات 56-43.
19- موسوی، سید میثم؛ سیدین، سید حسام؛ آرین خصال، آیدین؛ صادقی فر، جمیل؛ آرمون، بهرام؛ صفری، یحیی و جویانی، یاسر(1392) سطحبندی شهرستانهای استان کرمانشاه در بهرهمندی از شاخصهای ساختاری سلامت با استفاده از الگوی اسکالوگرام، فصلنامه مدیریت ارتقای سلامت، دوره 2، شماره 2، صفحات 15-7.
20- نظم فر، حسین و پادروندی، بهزاد(1392)، بررسی و تحلیل سطح برخورداری شهرستانهای استان چهارمحال و بختیاری از شاخصهای توسعه با استفاده از مدل تاپسیس فازی، مجله پژوهش و برنامهریزی شهری، سال چهارم، شماره چهاردهم، صفحات 122-103.
21- نظم فر، حسین و علی بخشی، آمنه(1393 )، سنجش میزان برخورداری شهرستانهای استان خوزستان از شاخصهای بهداشتی و درمانی با استفاده از تکنیک ادغام، فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی، سال سوم، شماره نهم، صفحات 104-91.
22- نظم فر، حسین و علی بخشی، آمنه(1393)، سنجش نابرابری فضایی توسعه‌یافتگی ناحیهای (مطالعه موردی: استان خوزستان)، مجله برنامهریزی فضایی،سال چهارم،شماره سوم،صفحات 114-99.
23- Easterlin,R.A. Overriew Economic Growth , D.L.Sills (ed). Inlerhalional Encylopedia of Lhesocial Sciencess ( New york 1968) .Vol.4.
24- Galobardes, B., Shaw, M., Lawlor, D. A., Lynch, J. W., & Smith, G. D. (2006). Indicators of socioeconomic position (part 1). Journal of Epidemiology & Community Health, 60(1), 7-12.
25- Gulliford M, Morgan M. (2003). Access to health care: Routledge. London: New Fetler LAN; 2003.
26- Hendryx M, Ahern M, Lovrich N, McCurdy A. Access to health care and community social capital. Health Serv Res 2002; 37(1): 85
27- Huang,J,J. Tzeng, G,H& His Liu,Hsiang(2009) “ A Revised VIKOR Model for Multiple Criteria Decision Making - The Perspective of Regret Theory” Graduate Institute of international Business, NationalTaipei University, Sansia, Taiwan
28- LeBlanc, A. G., Spence, J. C., Carson, V., Connor Gorber, S., Dillman, C., Janssen, I., ... & Tremblay, M. S. (2012). Systematic review of sedentary behaviour and health indicators in the early years (aged 0–4 years). Applied Physiology, Nutrition, and Metabolism, 37(4), 753-772.
29- Kanbur, Ravi (2004) “ Spatial Inequality And Development” Spatial Inequality And Development,ed. Anthony J . Venables (Oxford : Unu-Wider studies In Development Economics) p . 28.
30- Opricovic,S and Tzeng, G-H (2004) “Compromise Solution by MCDM Methods: A Comparative Analysis of VIKOR and TOPSIS”, European Journal of Operational Research, 445.
31- Paul p, streeten ( 1999), Boston University ”EconomicDevelopment in the world” Boston Universitu.
32- Peet, R(1999), Theories Of Development. New york, london: Guilford Press.
33- Riddelle,R (2004) “Sustainable Urban Planning Tipping The Balance” Blackwell publishing.
34- www.Amar.org
)
