بررسی چرایی فقدان شهر و فقدان نظریه پایه تعریف شهر در ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

فارغ التحصیل مقطع کارشناسی رشته حسابداری، شهرداری شهباز

چکیده

تعاریف و برداشت های مختلفی از شهر وجود دارد که دارای تشابهات و تفاوت هایی است. طبق ماده 4 قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری ایران، شهر، محلی (مکانی) است با حدود قانونی که در محدوده جغرافیایی مشخص واقع شده و از نظر بافت ساختمانی، اشتغال و سایر عوامل دارای سیمایی با ویژگی های خاص خود است، به طوری که اکثریت ساکنان دایمی آن در مشاغل کسب، تجارت، صنعت، خدمات و فعالیت های اداری اشتغال داشته و در زمینه خدمات شهری از خودکفایی نسبی برخوردارند. شهر کانون مبادلات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی حوزه نفوذ پیرامون خود بوده و حداقل دارای ده هزار نفر جمعیت است. یا مکان تجمع عده کثیری از مردم با سلایق، افکار، رفتار و... متفاوت می باشد. از نظر کالبدی، شهر جایی است که دارای ساختمان های بلند، خیابان ها، پارک ها، ادارات، زیرساخت ها و تاسیسات شهری و... می باشد. در بعد اقتصادی نیز شهر جایی است دارای وجه غالب اشتغال صنعتی، خدماتی و سبک مصرف و زندگی یا شیوه تولید متفاوت از روستا است. اما با این حال در ایران فقدان شهر و فقدان نظریه پایه تعریف شهر در ایران وجود داشته است که نگارنده به روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای به چرایی این موضوع پرداخته است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Investigating the reason for the lack of a city and the lack of a basic theory of defining a city in Iran

نویسنده [English]

  • MOHAMMAD JAFARI
Bachelor's degree in accounting, Shahbaz Municipality
چکیده [English]

There are different definitions and perceptions of the city that have similarities and differences. According to Article 4 of the Law on Definitions and Criteria of Iran, the city is a local place with legal boundaries that are located in a specific geographical area and in terms of construction context, employment and other factors have a feature with its own characteristics, so that The majority of its permanent residents are employed in business, commerce, industry, services and administrative activities and are relatively self-sufficient in municipal services. The city is the center of social, economic, cultural and political exchanges, and has a population of at least ten thousand people. Or the gathering place of a large number of people with different tastes, thoughts, behaviors, etc. Physically, the city is a place that has tall buildings, streets, parks, offices, infrastructure and urban facilities, and so on. In the economic dimension, the city is a place with a dominant aspect of industrial employment, services and consumption style and life or production method is different from the village. However, in Iran, there has been a lack of a city and a lack of a basic theory of the definition of a city in Iran, which the author has addressed in a descriptive-analytical way and using library resources.

کلیدواژه‌ها [English]

  • City
  • Urban Planning
  • Urban Development
  • Government
  • Iran
  1. پرهیزگار، اکبر و دیو سالار، اسدالله(1384)؛ بوم شهر و آثار آن در توسعه ی پایدار شهر های ساحلی "مطالعه موردی شهر ساحلی بابلسر "، جغرافیا و توسعه ناحیه ای شماره، مجله دانشگاه فردوسی مشهد
  2. حبیبی، سید محسن(1394)؛ از شار تا شهر، انتشارات دانشگاه تهران
  3. رهنمایی، محمد تقی و شاه حسینی، پروانه(1386)؛ فرایند برنامه ریزی شهری ایران، انتشارات سمت
  4. زیاری کرامت الله، (1394)؛اصول و روشهای برنامه ریزی منطقه ای، انتشارات دانشگاه یزد
  5. شیعه، اسماعیل(1390)؛ مقدمه ای بر برنامه ریزی شهری، انتشارات دانشگاه علم و صنعت
  6. مجتهد زاده، غلامحسین(1389)؛ برنامه ریزی شهری در ایران، انتشارات پیام نور
  7. نظریان، اصغر(1395)؛ جغرافیای شهری ایران، انتشارات پیام نور
  8. یوسفی، فر(1385)؛ بررسی ویژگی ها و مولفه های تاریخی مفهوم شهر در سده های میانه تاریخ ایران، مجله فرهنگ، شماره 60 صص 263- 304
  9. براتی، ناصر (۱۳۸۲)، نگاهی نو به مفهوم شهر از نظرگاه زبان و فرهنگ فارسی، نشریه هنرهای زیبا، شماره ۱۳، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.

10. براتی، ناصر (۱۳۸۶)، چالش های رودرروی شهرسازی ایران در آستانه قرن ۲۱، فصلنامه باغ نظر، شماره ششم، صص ۵- ۳۰.

11. براتی و دیگران (۱۳۹۰)، روش تحقیق در مطالعات محیطی، مخصوص دانشجویان معماری و شهرسازی، انتشارات دانشگاه بین المللی امام خمینی، در دست چاپ.

  1. 12.  براتی، ناصر و ثامنی، امیر و سلیمان نژاد، محمدعلی (۱۳۹۰)، ضرورتها و الزامات مدیریت یکپارچه شهری در کلانشهر تهران، مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، تهران.

13. پاکزاد، جهانشاه (۱۳۸۴)، تاملی بر مفهوم شهر در ایران، فصلنامه اندیشه ایرانشهر، شماره ششم، صص ۹۴-۱۰۴.

14. پاکزاد، جهانشاه (۱۳۸۲)، بررسی تطبیقی شهرهای ایرانی و اروپایی برای ریشه یابی موانع تاریخی مشارکت مدنی، فصلنامه صفه، سال سیزدهم، شماره ۳۷، صص ۲۵- ۴۲.

15. پاکزاد، جهانشاه (۱۳۹۰)، تاریخ شهر و شهرنشینی در ایران از آغاز تا دوران قاجار، انتشارات آرمانشهر، تهران.

16. پیران، پرویز (۱۳۸۴)، (الف) نقد، پرسش و پاسخ، فصلنامه اندیشه ایرانشهر، شماره ششم، صص ۳۵- ۵۵

  1. 17.  پیران، پرویز (۱۳۸۴)، (ب) نظریه آبادی جانشین نظریه شهر، فصلنامه اندیشه ایرانشهر، شماره ششم، صص ۵۶- ۹۲

18. پیران، پرویز (۱۳۸۸)، (ب) مدخل جامعه مدنی، دانشنامه مدیریت شهری و روستایی، زیر نظر عباس سعیدی، انتشارات سازمان شهرداریها و دهیاریها کشور، صص ۳۰۸-۳۱۱.

19. پیران، پرویز (۱۳۸۸)، (ج) مدخل شهروندی، دانشنامه مدیریت شهری و روستایی، زیر نظر عباس سعیدی، انتشارات سازمان شهرداریها و دهیاریها، تهران، صص ۵۶۷- ۵۷۴.

20. پیران، پرویز (۱۳۸۱)، اداره مردمی شهرها و ضرورت آن در ایران، مجله معماری و فرهنگ، سال دوم، شماره ۶۵ صص ۴-۷.

21. فکوهی، ناصر (۱۳۸۳)، انسان شناسی شهری، نشر نی، تهران.

22. ربیع، علیرضا (۱۳۸۳)، شهرسازی و عدالت اجتماعی علل فرسایش بافت های سنتی، مجموعه مقالات همایش بررسی مسائل شهری ایران، جلد دوم (مدیریت شهری)، شیراز، صص ۲۴۰- ۲۵۶.