نقش و جایگاه مدیریت مشارکتی در توسعه و عمران شهری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 فارغ التحصیل مقطع کارشناسی رشته عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

2 کارشناسی ارشد مهندسی سازه های دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

3 کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی گرایش مالی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ساوه، ساوه، ایران

چکیده

نظام مدیریت مشارکتی، نظام همکاری فکری و عملی کلیه اعضای یک سازمان با سطوح مختلف مدیریتی آن سازمان است. در این نظام، کلیه افراد سازمان، درباره روش های حل مسائل و ارتقاء بهره وری سازمان، فعالانه اندیشه کرده و حاصل آنرا در قالب طرح ها و پیشنهادها به سازمان ارائه می کنند. بدین طریق سازمان از یک نظام هم فکری و هم اندیشی برای رسیدن به اهداف سازمان بهره می جوید. نظام مدیریتی به تعبیری در واقع نوعی نظام مدیریت شورایی با شکل خاص خود است. در این نظام برای افکار و خلاقیت های کلیه اعضای سازمان ارزش شایسته قائل شده و در تصیم گیری از آن ها استفاده می شود، وجود و جریان این نظام نتایج و پیامدهای مثبت و مطلوب متعددی در بر دارد که در مجموع نقش مهمی در فرآیند توسعه منابع انسانی ایفاء می کند هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش و جایگاه مدیریت مشارکتی بر توسعه و عمران شهری بود. برای بررسی مبانی نظری پژوهش از منابع علمی و کتابخانه ای بهره برده شد و همچنین برای بررسی کمی رابطه بین متغیرها از پرسشنامه استفاده شد. به این منظور تعداد 50 پرسشنامه بین کارشناسان حوزه شهری توزیع شد. داده های به دست آمده از پرسشنامه ها با کمک نرم افزار spss و از طریق آزمون آماری پیرسون تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که رابطه مدیریت مشارکتی و توسعه و عمران شهری رابطه مستقیم بوده که می تواند باعث بهبود توسعه و عمران شهری گردد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The role and position of participatory management in urban development

نویسندگان [English]

  • MOHSEN ASHNAVAR 1
  • Ebrahim Vasheghani Farahani 2
  • Abolfazl Rabiei Fardad 3
1 BSc in Civil Engineering, Iran University of Science and Technology, Tehran, Iran
2 M.Sc. in Marine Structural Engineering, Islamic Azad University, Tehran Science and Research Branch, Tehran, Iran
3 Master of Business Administration in Financial Orientation, Islamic Azad University, Saveh Science and Research Branch, Saveh, Iran
چکیده [English]

Participatory management system is a system of intellectual and practical cooperation of all members of an organization with different levels of management of that organization. In this system, all members of the organization actively think about ways to solve problems and improve the productivity of the organization and present the results to the organization in the form of plans and suggestions. In this way, the organization uses a system of both thinking and thinking to achieve the goals of the organization. The management system, in a sense, is in fact a kind of council management system with its own form. In this system, the thoughts and creativity of all members of the organization are valued and used in decision making. The existence and flow of this system has several positive and desirable results and consequences that play an important role in the resource development process. The purpose of this study was to investigate the role and position of participatory management on urban development. Scientific and library resources were used to examine the theoretical foundations of the research and also a questionnaire was used to quantitatively examine the relationship between variables. For this purpose, 50 questionnaires were distributed among urban experts. The data obtained from the questionnaires were analyzed using SPSS software and Pearson statistical test. The results show that the relationship between participatory management and urban development is a direct relationship that can improve urban development.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Participation
  • participatory management
  • development
  • urban development
  • city
ایمانی، جواد. (۱۳۹۰). رابطه مدیریت مشارکتی و جو سازمانی با اثربخشی مدیران مدارس راهنمایی شهرستان بندرعباس. نشریه آموزش و ارزشیابی (علوم تربیتی). دوره ۴، شماره ۱۴: ۷۳ - ۴۵.
تاج، شهره و نقی زاده، ناهید. (۱۳۸۹). بررسی مدیریت مشارکتی در برنامه ریزی توسعه جوامع روستایی و عشایری با تکیه بر تجاربی از ایران. فصلنامه علمی - پژوهشی جغرافیا. دوره ۳۔ شماره ۱۰: ۵۴ - ۱۵.
حقی، یعقوب و کرمی نسب، صدیقه (1399)؛ بررسی میزان رضایت مندی شهروندان نسبت به عملکرد شهرداری و شورای شهر (مطالعه موردی: شهر گرمی)، فصلنامه جغرافیا و روابط انسانی، دوره 3، شماره 3، زمستان 1399، صفحه 128-142
ربیعی فر، ولیاالله و دیگران(1392)؛ ارزیابی توسعه پایدار شهر زنجان از دیدگاه یز ستمح یطی بر پایه تکنیک swot، مطالعات و پژوهشهای شهری و یا منطقه، سال چهارم، شماره شانزدهم، بهار، صص ۱۳۰-۱۰۵.
رجبی، آزیتا. (۱۳۹۰). شیوه های مشارکت شهروندی در فرآیندهای توسعه شهری. فصلنامه جغرافیایی آمایش محیط. شماره ۱۲: ۱۱۶ - ۱۰۱.
رحمانی، محمد(1391)؛ کلانشهر، ویژگی ها و مفاهیم، تهران، انتشارات امید انقلاب با همکاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان.
رحیمی بالکانلو، خدیجه؛ قربانی، مهدی؛ جعفری، محمد و طویلی، علی. (۱۳۹۴). قدرت اجتماعی و شاخص مر کزیت در شبکه بهره برداران مرتع در راستای مدیریت مشارکتی (منطقه مورد مطالعه: مرتع گورمومنین، منطقه کلاته رودبار، دامغان). نشریه مرتع و آبخیزداری (منابع طبیعی ایران). دوره ۶۸. شماره ۱: ۶۴ - ۴۷.
رضوانی، محمدرضا. (۱۳۸۳). مقدمه ای بر برنامه ریزی توسعه روستایی در ایران، تهران: نشر قومس
رفیعیان، مجتبی و سکینه معروفی. (۱۳۹۰). نقش و کاربرد رویکرد برنامه ریزی ارتباطی در نظریه های نوین شهر سازی، آرمان شهر، شماره ۷، صص ۱۱۳ - ۱۲۰.
رهنمایی، محمدتقی و دیگران. (۱۳۹۰). ارزیابی قابلیتهای توسعه شهری مراغه با استفاده از مدل ترکیبی ANP SWOT مجله جغرافیا و توسعه، شماره ۲۴، پاییز، صص ۷۷-۱۰۰.
رهنورد, فرج الله. (۱۳۸۰). مدیریت مشارکتی، تهران : مرکز آموزش مدیریت دولتی.
زمردی، دانش(1395)؛ نقش و جایگاه مدیریت مشارکتی در توسعه و عمران شهری(مطالعه موردی شهرستان پاوه)، پایان نامه کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی باختر ایلام، دانشکده جغرافیا
زیاری، کرامت الله ؛ قاسمی، سعید؛ مهدیان بهنمیری، معصومه و مهدی، علی. (۱۳۹۴). CDS، رویکردی مشارکتی در فرآیند چشم انداز سازی توسعه شهری (مورد پژوهش: شهر مهاباد). مجله علمی - پژوهشی جغرافیا و برنامه ریزی سال ۲۰. دوره ۱۹. شماره ۲۰۱:۵۳ – ۱۹۷.
شیخ محمدی و مجید و تولیت زاده و محمد رضا. (۱۳۸۰). مدیریت مشارکت پذیر بر اساس نظام پیشنهادها، تهران : انستیتو ایز ایران
صادقی، مجتبی و رهنما، محمدرحیم. (۱۳۹۰). تبیین ساختاری - کار کردی مدیریت مشارکتی شهری (مطالعه موردی: شهر مشهد). فصلنامه پژوهش های جغرافیای انسانی. دوره ۴، شماره ۱: ۱۸۴ - .۱۶۹
قوت دین، محمدسعید. (۱۳۹۴). طراحی مدل اخلاق مشارکتی در مدیریت کیفیت جامع. نشریه اخلاق در علوم و فناوری. دوره ۱۰. شماره ۳: ۱۲۰ -۱۱۱.
مهدیزاده، جواد (۱۳۸۵). برنامه ریزی راهبردی توسعه شهری تجربیات اخیر جهانی و جایگاه آن در ایران، انتشارات کیانقش.
یارمحمد توسکی، مریم (۱۳۹۴). بررسی وضعیت همبستگی اجتماعی در توسعه شهری اراک. نشریه مطالعات ملی. دوره ۱۶. شماره ۶۲ پیاپی ۲: ۱۵۰ - ۱۳۳.
Dixon, Tim. (2011). Sustainable Urban Development to 2050: Complex Transitions in the Built Environment of Cities, Oxford Institute for Sustainable Development, Oxford Brookes University.