واکاوی جایگاه مسکن در نظریه های برنامه ریزی:دیدگاه تطبیقی و مقابله ای

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس

2 دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران

3 دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس تهران

چکیده

نظریه های برنامه ریزی معمولا ترکیبی از فرضیه های جامعه شناختی در مورد رفتارهای انسانی و اجتماعی و همچنین مفروضات فلسفی در مورد طبیعت، اهداف و مفاهیم برنامه ریزی را شامل می شوند. شهر و در مقیاس خردتر مسکن فضایی است که رفتار انسانی و اجتماعی در آن شکل می گیرند. نظریه برنامه ریزی شهری مفاهیم علمی، تعاریف، روابط رفتاری و مفروضاتی است که دانش برنامه ریزی شهری را تعریف می کنند. لذا نظریه های برنامه ریزی را می توان از دیدگاه برنامه ریزی شهری و متعاقبا برنامه ریزی مسکن نیز بررسی کرد. از این رو در این پژوهش با استفاده از اسناد و مدارک موجود در این زمینه و با روش تحلیل محتوا اقدام به واکاوی جایگاه مسکن در نظریه های برنامه ریزی نموده ایم و نهایتا با یک نگرش مقابله ای به مقایسه آن ها پرداخته ایم و نقاط قوت و ضعف انواع نظریه های برنامه ریزی را در بستر برنامه ریزی مسکن مشخص ساختیم.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Examining the Housing Status in Planning Theories: An Confrontation-comparative Approach

نویسندگان [English]

  • ABOLFAZL MESHKINI 1
  • AHMAD POURAHMAD 2
  • Moslem Zargham Fard 3
1 DEPARTMENT OF GEOGRAPHY AND URBAN PLANNING, UNI OF TARBIAT MODARES
2 DEPARTMENT OF GEOGRAPHY, UNI OF TEHRAN
3 PhD student in Geography and Urban Planning, Tarbiat Modares University, Tehran
چکیده [English]

Planning theories usually include a combination of sociological hypotheses about human and social behaviors as well as philosophical assumptions about nature, goals, and planning concepts. The city and, on a smaller scale, housing is the space in which human and social behavior are shaped. Urban Planning Theories are scientific concepts, definitions, behavioral relationships, and assumptions that define urban planning knowledge. Therefore, planning theories can be viewed from the point of urban planning view and subsequently housing planning. Therefore, in this research, various planning theories were selected and the relevant documents were compiled about them, also documents classified in same groups. using existing documents in this field and using content analysis method, we have analysed the statues of housing (planning) in the planning theories and, finally, we have compared attitudes with together and also identified the strengths and weaknesses of a variety of planning theories in the context of housing planning.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Key Words: Planning
  • Planning Theories
  • Housing Planning

مراجع

  1. Ahmed, S.A. and Ali, S.M. (2006). People as partners: Facilitating people’s participation in public-private partnerships for solid waste management. Habitat International 30(4): 781-796. https://doi.org/10.1016/j.habitatint.2005.09.004.
  2. Alexander, E.R. (2006).  Evaluations and Rationalities: Reasoning with Values in Planning. In Evaluation in planning: evolution and prospects, edited by E. R. Alexander. Ashgate Publishing Company.
  3. Allmendinger, P. (2009). Planning Theory. Palgrave Macmillan.
  4. Anderson, J.E. (2010). Public policy making. Cengage Learning. 7th edition.
  5. Ansari, F., Fathi, M. and Seidenberg, U. (2013). Combining Synoptic and Incremental Approaches for Improving Problem-Solving in Maintenance Planning, Monitoring and Controlling. 9th Interdisciplinary Workshop On Intangibles, Intellectual Capital And Extra-Financial Information, At Denmark
  6. Archibugi, F. (2008). Planning Theory. Springer-Verlag Italia. ISBN 978-88-470-0695-9.
  7. Davidoff, P. (1965). Advocacy and Pluralism in Planning. Journal of the American Institute of Planners, 31(4), 331-338. https://doi.org/10.1080/01944366508978187.
  8. Essays, UK. (2013). Planning Theory in City Development. Retrieved from https://www.ukessays.com/essays/design/planning-theory-in-citydevelopment.php?vref=1.
  9. Etzioni, A. (1967). Mixed-Scanning: A "Third" Approach to Decision-Making. Public Administration Review, 27(5), pp. 385-392. https://doi.org/10.2307/973394.

10. Etzioni, A. (1967). Mixed-Scanning: A Third Approach to Decision-Making. Public Administration Review, 27(5), 385-392. https://doi.org/10.2307/973394.

11. Etzioni, A. (1968). The active society: a theory of societal and political rocesses. New York: Free Press.

12. Eyea, W. (2009). Place making through participatory planning. In: M Foth (Ed) Handbook of Research on Urban Informatics: The Practice and Promise of the Realtime City. Information Science Reference, IGI Global, Hershey, PA, pp. 55-67.

13. Fainstein, S.S. (2000). New Directions in Planning Theory. New Directions in Planning Theory. Urban Affairs Review, Volume, 35 issue, 4, PP 451-478. https://doi.org/10.1177/107808740003500401.

14. Fainstein, S.S. (2006). Planning Theory and the City. Journal of Planning Education and Research, Volume 25 issue 2, PP 121-130. https://doi.org/10.1177/0739456X05279275.

15. Faludi, A. (1973). Planning Theory. Oxford: Pergamon.

16. Faludi, A. (1973). Planning Theory. Pergamon Press.

17. Fauria, M. (2000). The Limits to Communicative Planning Theory: A Brief Introduction.  Journal of Planning Education and Research, Volume 19, issue 4, PP 331-332. https://doi.org/10.1177/0739456X0001900401.

18. Flyvberg, B., and Richardson, T. (2002). Planning and Foucault: In search of the dark side of planning theory. In P. Allmendinger, & M. Tewdwr-Jones, Planning Futures: New Directions for Planning Theory (pp. 44-62). London: Routledge.

19. Friedman, J. (1973). Retracking America: A Theory of Transactive Planning. Garden City, NJ: Anchor Press/Doubleday.

20. Friedman, J. (1987). Planning in the Public Domain. Princeton, NJ: Princeton University Press.

21. Friedmann, J. (2008). The Uses of Planning Theory: A Bibliographic Essay.  Journal of Planning Education and Research, Volume, 28 issue, 2, PP 247-257. https://doi.org/10.1177/0739456X08325220.

22. Goodman, R. (1971). After the planners. New York: Touchstone Books.

23. Gordon, M. (2000). The role of incremental planning for community development, a case study of the North End Housing Project. http://hdl.handle.net/1993/2011.

24. Gunder, M. (2015). Critical Planning Theory. International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences (Second Edition), PP 255–260. https://doi.org/10.1016/B978-0-08-097086-8.74026-8.

25. Halla, F. (2002). Preparation and implementation of a general planning scheme in Tanzania: Kahama strategic urban development planning framework. Habitat International 26:281-293. https://doi.org/10.1016/S0197-3975(01)00051-0.

26. Healey, P. (2015).Planning Theory: The Good City and Its Governance. International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences (Second Edition), PP 202–207. https://doi.org/10.1016/B978-0-08-097086-8.74027-X.

27. Hostovsky, Ch. (2006). The Paradox of the Rational Comprehensive Model of Planning Tales from Waste Management Planning in Ontario, Canada. Journal of Planning Education and Research 25:382-395. DOI: 10.1177/0739456X05282831.

28. Hudson, B., Galloway, T., and Kaufman, J. (1979). Comparison of current planning theories: counterparts and contradictions. Journal of the American Planning Association, 45(4), 387-398. https://doi.org/10.1080/01944367908976980.

29. Hudson, B.M., Galloway, T.D., and Kaufman, J.L. (2007). Comparison of Current Planning Theories: Counterparts and Contradictions, Journal of the American Planning Association, 45:4, 387-398. https://doi.org/10.1080/01944367908976980.

30. Huxley, M. (2000). The limits to communicative planning. Journal of Planning Education and Research 19(4),370-377. https://doi.org/10.1177/0739456X0001900406.

31. Ibrahim, M. (2014). Mixed Scanning Approach to Budgetary Decision Making: A Review. Journal of Management & Public Policy, Vol. 6, No. 1, December 2014, Pp. 14-20, ISSN: 0976-013X (Print), 0976-0148 (Online).

32. Ijeoma, E.O.C. (2007). Rationality, Disjointed, Incrementalism and Mixed Scanning theories for decision making on globalization. Journal of Public Administration, Vol 42, No 8.

33. Illich, I. (1973). Tools for conviviality. New York: Harper & Row.

34. Kaza N (2006). Tyranny of the median and costly consent: A reflection on the justification for participatory urban planning processes. Planning Theory 5(3), 255-270. https://doi.org/10.1177/1473095206068630.

35. Kinyashi, G. (2006). Towards Genuine Participation for the Poor. Retrieved 02 12, 2012, from Eldis: http://www.eldis.org/fulltext/genuine_participation.pdf.

36. Lane, M. B. (2005). Public Participation in Planning: An Intellectual History. Australian Geographer , 36 (3), 283–299. https://doi.org/10.1080/0004918050032569.

37. Lee, J.A. (2013). “Can you hear me now?”: Making participatory governance work for the poor.

38. Lefevre, P. and et al. (2000). "Comprehensive Participatory Planning and Evaluation" (PDF). Antwerp, Belgium: IFAD.

39. Legacy, C. (2016).Is there a crisis of participatory planning?. Planning Theory, Volume 16 issue 4, PP 425-442. https://doi.org/10.1177/1473095216667433.

40. Levy, J. (2017). Contemporary Urban Planning. Routledge.

41. Lindblom, C. (1959). The Science of "Muddling Through". Public Administration Review, 19(2), 79-88. https://www.jstor.org/stable/973677.

42. McTague, C. & Jakubowski, S. (2013). Marching to the beat of a silent drum: Wasted consensus-building and failed neighborhood participatory planning. Applied Geography 44, 182-191. https://doi.org/10.1016/j.apgeog.2013.07.019.

43. Mitchell, R. (2002). Entrepreneurship and stakeholder theory. Business Ethics Quarterly: The Ruffin Series, 175-196. https://philpapers.org/go.pl?id=MITEAS4&proxyId=&u=http%3A%2F%2Fdx.doi.org%2Fruffinx200231.

44. Neufville, J.I.D. (1983). Planning Theory and Practice: Bridging the Gap.  Journal of Planning Education and Research, Volume 3, issue 1, PP 35-45. https://doi.org/10.1177/0739456X8300300105.

45. Neuman, M. (2000). Communicate this! Does consensus lead to advocacy and pluralism? Journal of Planning Education and Research 19(4), 343-350. https://doi.org/10.1177/0739456X0001900403.

46. Purcell, M. (2009). Resisting neoliberalization: communicative planning or counter hegemonic movements? Planning Theory 8(2), 140-165. https://doi.org/10.1177/1473095209102232

47. Schumacher, E. E. F. )1973(. Small is beautiful. New York: Harper & Row.

48. Taylor, N. (1998). Urban Planning Theory since 1945. London: SAGE.

49. Taylor, N. (1998). Urban Planning Theory since 1945. SAGE Publications.

50. Taylor, T. (1980).Planning Theory and the Philosophy of Planning. Urban Studies, Volume, 17 issue, 2, PP 159-172. https://doi.org/10.1080/00420988020080321.

51. Udall, J. and Holder, A. (2013). The ‘Diverse Economies’ of Participation. Footprint Delft Architecture Theory Journal 7(2): 63-80. https://doi.org/10.7480/footprint.7.2.770.

52. Wolf, C. (1979). A Theory of Nonmarket Failure: Framework for Implementation Analysis. Journal of Law and Economics, 22(1), 107-140.

53. Yiftachel, O. (1989). Towards a New Typology of Urban Planning Theories.  Environment and Planning B: Urban Analytics and City Science, Volume 16 issue 1, PP 23-39. https://doi.org/10.1068/b160023.

54. اجلالی، پرویز، (1389)، نظریه برنامه ریزی وکالتی: معرفی و نقد. فصلنامه برنامه ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، دوره 2، شماره 5. صص1-14.

55. افتخاری، عبدالرضا رکن الدین، بهزادنسب، جانعلی، (1383)، برنامه ریزی ارتباطی، رویکردی انتقادی به نظریه برنامه ریزی(با تاکید بر برنامه ریزی توسعه روستایی). فصلنامه مدرس علوم انسانی، دوره 8، شماره 1.

56. رجبی، آزیتا، (1390)، شیوه های مشارکت شهروندی درفرآیند های توسعه ی شهری. فصلنامه جغرافیایی آمایش محیط، شماره 12. صص101-116.

57. رفعیان، مجتبی، آجیلیان ممتاز، شیوا، شیری پور، مهدی، (1393)، رویکرد برنامه ریزی وکالتی در برنامه ریزی شهری(مورد مطالعه: شهر سبزوار، محله گلستان). پژوهش های جغرافیای برنامه ریزی شهری، دوره2، شماره 3، صص277-301.

58. رفیعیان، مجتبی و سکینه، معروفی، (1390)، نقش و کاربرد رویکرد برنامه ریزی ارتباطی در نظریه های نوین شهرسازی. آرمان شهر، صص 113-120.

59. رهنما، محمد رحیم، مافی، عزت اله، اسدی، روح اله و محمد سلیمی، (1391)، گذار از برنامه ریزی جامع به برنامه ریزی استراتژیک (نمونه موردی: شهر بانه). مطالعات جغرافیایی مناطق خشک سال 2، شماره 8، صص39-54.

60. شریف زادگان، محمد حسین، شفیعی، امیر، (1394)، برنامه ریزی ارتباطی به عنوان رویکرد پیشنهادی برای برنامه ریزی شهری در مقیاس محلات: در محله فرحزاد شهرتهران. فصلنامة علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، سال پانزدهم، شماره 56. صص 281-313.

61. قربانی، رسول و رحیمی، اکبر، (1387)، برنامه ریزی راهبردی شهری، ابعاد و کاربردها. نشریه جغرافیا و برنامه ریزی شهری. صص 61-77.

62. مهدوی نژاد، مهدی، آقایی مهر، معین، (1391)، برنامه ریزی مشارکت مبنا در معاصرسازی بافت های شهری ایران. دوره 3، شماره 39 و 40، پاییز 1391، صص 29-36.

63. هاشم پور, رحیم، سیدمحمدشایان قریشی،خالوباقری، مهدیه، (۱۳۹۲)، برنامه ریزی ارتباطی، پارادایمی نوین در برنامه ریزی شهری - با تأکید بر مورد ایران،اولین همایش ملی شهرسازی و معماری در گذر زمان، قزوین، دانشگاه بین المللی امام خمینی، https://www.civilica.com/Paper-UOT01-UOT01_262.html

 

 

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 30 آذر 1397
  • تاریخ پذیرش: 06 دی 1397

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار