واکاوی رهیافت ‏های برنامه‏ ریزی محله‏ محور و بازآفرینی اجتماع‏ محور

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

2 دانش ‏آموخته کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

چکیده

در دهه‏ های اخیر، توجه به دو مقوله محله ‏محوری و بازآفرینی اجتماع‏ محور جوامع در برنامه ‏ریزی‏ ها مطابق با امکانات و شرایط فعلی در بین برنامه ‏ریزان شهری افزایش یافته است. محلات به مثابه یک محدوده کوچک که دارای ساز و کارهای خاص خود است، طرح ‏ریزی و برنامه ‏ریزی ویژه خود را طلب می‏ کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی و مرور دو رویکرد برنامه ‏ریزی محله‏ محور و بازآفرینی اجتماع‏ محور است. روش پژوهش، توصیفی – تحلیلی است. به منظور گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای، اسنادی و دیجیتالی بهره‏ گیری شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین دو رویکرد برنامه ‏ریزی محله ‏محور و بازآفرینی اجتماع‏ محور جوامع شهری هماهنگی و تجانس وجود دارد. به نحوی که مقوله توجه به خواسته ‏ها و نیازهای همگانی در هر دو رویکرد به عنوان اصلی اساسی و تعیین ‏کننده مطرح می‏ شود. برنامه‏ ریزی مشارکتی، آموزش عمومی / آموزش برای تغییر اجتماعی و توسعه دارایی ‏مبنا به عنوان مهم ‏ترین نظریات پایه در رویکرد برنامه ‏ریزی محله‏ محور قلمداد می شوند. همچنین برنامه ‏ریزی راهبردی مبتنی بر چشم ‏انداز که توسط جوامع محلی تعیین می گردد؛ رسیدن به توافق عمومی حاصل همکاری اجتماعات محله ای و در نهایت مشارکت و رهبری گروه‏ های ذی ‏نفع در فرآیند بازآفرینی شهری به عنوان مهم ‏ترین مؤلفه های بازآفرینی شهری اجتماع ‏محور تعیین می شوند. به طور کلی می توان گفت برنامه ‏ریزان شهری امروزه لاجرم بایستی با بهره‏ گیری از مدیریت محله‏ محوری و همچنین بازآفرینی جوامع شهری مبتنی بر رویکرد اجتماع‏محوری با همکاری اجزا مدیریت محلی (مردم محلی، سرمایه ‏گذاران محلی، گروه ‏های محلی و مسئولین برنامه ‏ریزی محلی) در راستای نیل به جوامع شهری دموکراتیک چاره‏ اندیشی کنند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Analyzing the approaches of neighborhood-oriented planning and community-oriented regeneration

نویسندگان [English]

  • Ali Oskouee Aras 1
  • Parinaz Badamchizadeh 2
1 Department of Geography and Urban Planning, Faculty of Planning and Environmental Sciences, Tabriz University, Tabriz, Iran
2 Master of Urban Design, Faculty of Civil Engineering, Tabriz University, Tabriz, Iran.
چکیده [English]

In recent decades, attention to the two categories of neighborhood-oriented and community-oriented regeneration of communities in planning according to the current facilities and conditions has increased among urban planners. Neighborhoods, as a small region that has its mechanisms, requires special planning and planning. The purpose of this research is to review two approaches of neighborhood-oriented planning and community-oriented regeneration. The research method is descriptive-analytical. To collect information, library, documentary, and digital sources have been used. The results of the research indicate that there is harmony between the two approaches of neighborhood-oriented planning and community-oriented regeneration of urban communities. In such a way that the category of paying attention to the wishes and needs of everyone is raised as a basic and decisive principle in both approaches. Participatory planning, public education/education for social change, and asset-based development are considered the most important basic theories in the neighborhood-oriented planning approach. Also, strategic planning based on the landscape determined by local communities, Reaching a general agreement resulting from the cooperation of neighborhood communities, and finally, the participation and leadership of interest groups in the process of urban regeneration are determined as the most important components of community-oriented urban regeneration. In general, it can be said that today's urban planners must take advantage of neighborhood-oriented management and also recreate urban communities based on a community-oriented approach with the cooperation of local management components (local people, local investors, group local authorities, and local planning officials) to think of solutions to achieve democratic urban societies.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Neighborhood-oriented planning
  • Community-oriented regeneration
  • Participatory planning
  • Local communities
  • Local management
آریانا، اندیشه، محمدی، محمود، کاظمیان، غلامرضا، (1397)، مدل مدیریت تعارض ذی‏نفعان بازآفرینی شهری بر پایة حکمروایی همکارانه، نامة معماری و شهرسازی، سال یازدهم، شمارة 21، ص 143-123.
اسمعیل‏پور، نجمه، پیروزمهر، دلارام، اکبری، رضا، اسمعیل‏پور، فاطمه، (1401)، تبیین عوامل اجتماعی مؤثر بر مشارکت ساکنان در بازآفرینی اجتماع‏محور در بافت‏های ناکارآمد شهری (مورد‏مطالعه: محلة قلعة وکیل‏آباد شهر مشهد)، برنامه‏ریزی فضایی، سال دوازدهم، شمارة 3، ص 24-1.
اندستا، فروغ، روستایی، شهریور، (1400)، ارزیابی عوامل مؤثر بر اجرای حکمروایی مشارکتی (برنامة NBN) در منطقة 2 کلان‏شهر تبریز، جغرافیا و برنامه‏ریزی، سال بیست و پنجم، شمارة 76، ص 55-43.
اندستا، فروغ، (1401)، بررسی کاربست مدیریت محله‏ای در نظام شهرسازی کلانشهر تبریز، مرکز پژوهش‏های شورای اسلامی کلانشهر تبریز.
امین‏ناصری، آراز، (1386)، برنامه‏ریزی محله‏ای(مبانی، مفاهیم، تعاریف و روش‏ها)، جستارهای شهر سازی، شماره 19-20، ص 125-118.
ایزدفر، نجمه، ایزدفر، الهام، (1400)، تدوین مدل مفهومی تحقق بازآفرینی پایدار شهری از منظر آینده‏پژوهی فصلنامۀ سیاست‏گذاری محیط شهری، سال اول، شمارۀ 1، ص 27-44.
برنجی، کهربا، طبیبیان، منوچهر، حبیبی، سید حسین، (1400)، ارزیابی تحقق‏پذیری اصول و معیارهای بازآفرینی پایدار در راستای برنامه‏ریزی و توسعة پایدار بافت تاریخی (مورد‏پژوهی: بافت تاریخی مرکزی شهر رشت)، نگرش‏های نو در جغرافیای انسانی، سال سیزدهم، شمارة 2، ص 44-25.
پورمحمدی، محمدرضا، مصیب‏زاده، علی، (1388)، آشنایی با محله و معیارهای محله‏بندی شهر با تأکید بر شهر تبریز، جغرافیا و برنامه‏ریزی، سال چهاردهم، شمارة 28، ص 89-53.
پیوسته‏گر، یعقوب، نجاتیان، اسلام، (1395)، برنامه‏ریزی محله‏محور در بافت فرسوده با رویکرد نوشهرگرایی؛ مطالعة موردی: محلات محمودآباد سفلی و سالم‏آباد شهر یاسوج، جغرافیا (برنامه‏ریزی منطقه‏ای)، سال ششم، شمارة 4، ص 153-133.
چپ‏ من، دیوید، (1384)، آفرینش محلات و مکان‏ها در محیط انسان‏ساخت، ترجمة منوچهر طبیبیان و شهرزاد فریادی، مؤسسة انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، تهران.
حاجی‏پور، خلیل، (1385)، برنامه‏ریزی محله – مبنا، رهیافتی کارآمد در ایجاد مدیریت شهری پایدار، هنرهای زیبا، سال اول، شمارة 26، ص 46-37.
حسینی، سید‏کمال، پیشگاه‏ هادیان، حمید، خسروی، محمدعلی، (1401)، تحلیلی بر شاخص‏های نهادینه‏سازی سیاست محله‏محوری در توسعة اجتماعی و فرهنگی کلانشهر تهران، جغرافیایی سرزمین، سال نوزدهم، شمارة 74، ص 108-87.
خاک‏پور، براتعلی، مافی، عزت‏الله، باوان‏پوری، علیرضا، (1388)، نقش سرمایة اجتماعی در توسعة پایدار محله‏ای (مطالعة موردی: کوی سجادیة شهر مشهد)، جغرافیا و توسعة ناحیه‏ای، سال هفتم، شمارة 12، 81-55.
خدایی، زهرا، هودسنی، هانیه، (1389)، مشارکت شهروندی و هویت محله‏ای در رویکرد توسعة پایدار اجتماعات محلی؛ نمونة مورد‏ مطالعه: محلة سید خندان، اولین همایش ملی شهروندی و مدیریت محله‏ای؛ حقوق و تکالیف، ادارة کل مطالعات اجتماعی فرهنگی شهرداری تهران، معاونت امور اجتماعی فرهنگی شهرداری منطقة 3 نهران.
جعفری، مهدی، افضلی، کوروش و ظهیری‏نیا، مصطفی، ( 1400 )، تبیین عوامل مؤثر بر مشارکت اجتماعی در بازآفرینی شهری. فصلنامۀ جغرافیا و برنامه‏ریزی منطقه‏ای، سال 12 ، شمارۀ 1، صص 111-122.
رضازاده، راضیه، محمدی‏آیدغمیش، فاطمه، رفیعیان، مجتبی، (1392)، نقش رویکرد دارایی‏مبنا در توسعة پایدار محلی (مطالعة موردی: محلة امامزاده حسن تهران)، باغ نظر، سال دهم، شمارة 25، 48-39.
رضائی، میثم، خدائی، زهرا، (1396)، ویژگی‏ها و موانع ایجاد نهادهای اجتماعی محله‏محور از نگاه شهروندان محلات واقع‏شده در شهر فردوسیه – شهرستان شهریار، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال هفدهم، شمارة 45، ص 49-25.
رضایی، محمدرضا، نگین ناجی، سوده، (1394)، بررسی راهکارهای مؤثر در ایجاد محلة پایدار با رویکرد مشارکتی (مطالعة موردی: محلة راهنمایی یاسوج)، پژوهش و برنامه‏ریزی شهری، سال ششم، شمارة 20، ص 82-69.
رفیع‏پور، سعید، داداش‏پور، هاشم، رفیعیان، مجتبی، (1389)، بررسی ظرفیت‏های سرمایة اجتماعی در چارچوب برنامه‏ریزی محله‏مبنا؛ نمونة مورد‏مطالعه: محلة فیروزسالار گوگان، برنامه‏ریزی رفاه و توسعة اجتماعی، سال اول، شمارة 3، ص 239-203.
رفیع‏پور گاوگانی، سعید، (1388)، بررسی و تبین مولفه‏های مؤثر بر برنامهریزی محله مبنا؛ موردمطالعه: محله فیروز شهر گوگان، پایانامه‏ی کارشناسی‏ارشد شهرسازی، استاد راهنما: دکتر هاشم داداش‏پور، استاد مشاور: دکتر مجتبی رفیعیان، دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس.
رفیعیان، مجتبی، فروزنده، محسن، داداش‏پور، هاشم، (1392)، تحقق‏پذیری برنامه‏ریزی محله‏محور در بافت‏های فرسودة شهری؛ مطالعة موردی: محلة سنگلج تهران، مطالعات و پژوهش‏های شهری و منطقه‏ای، سال پنجم، شمارة 18، ص 106-89.
رفیعیان، مجتبی، هودسنی، هانیه، (1388)، نقش حاکمیت محلی در فرآیند برنامه‏ریزی مشارکتی چارچوب برنامه‏ریزی توسعة پایدار اجتماعات محلی، مدیریت شهری، سال اول، شمارة 2، ص 16-1.
روستایی، شهریور، اندستا، فروغ، (1397)، امکان‏سنجی کاربرد مدل حکمروایی شهری مشارکتی در سطح واحد همسایگی (برنامة NBN) در تبریز (مطالعة موردی: منطقة 2)، پژوهش‏های جغرافیای برنامه‏ریزی شهری، سال ششم، شمارة 4، ص 694-675.
زنگانه، احمد، پریزادی، طاهر، ساکی، معصوم، (1396)، توسعة محله‏محور بخش مرکزی شهر بروجرد، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال هفدهم، شمارة 45، ص 183-165.
زیاری، کرامت‏الله، اسدی، صالح، ربانی، طه، مولائی‏قلیچی، محمد، (1392)، ارزیابی ساختار فضایی و تدوین راهبردهای توسعة شهری شهر جدید پردیس، پژوهش‏های جغرافیای انسانی، سال چهل و پنجم، شمارة 4، ص 28-1.
سالک، نیما، (1386)، عوامل مؤثر بر پایداری توسعة محله در فرآیند برنامه­ریزی شهری موردمطالعه: محله ده ونک ( منطقه 3 تهران)، پایان‏نامة کارشناسی‏ارشد، شهرسازی، استاد راهنما: دکتر مجتبی رفیعیان، استاد مشاور: دکتر علی‏اکبر تقوائی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت­مدرس.
سلیمانی، محمد، زنگانه، احمد، و زمانی، صادق. (1392). ساماندهی بافت‏های مسأله‏دار شهری با رویکرد توسعة محله‏ای با استفاده از مدل SWOT و ماتریس (QSPM) (نمونه: محله صابونپزخانه منطقه 12 شهر تهران). فصل‏نامه جغرافیایی چشم‏انداز زاگرس، 5(15)، 161-183.
شتابان، سحر، (1399)، ارائة مدل ارتقای فرهنگ محله‏محور در کلان‏شهر تهران، مطالعات رفتاری در مدیریت، سال یازدهم، شمارة 22، ص 96-83.
صفایی‏پور، مسعود، زارعی، جواد، (1396)، برنامه‏ریزی محله‏محور و بازآفرینی پایدار بافت‏های فرسودة شهری با تأکید بر سرمایة اجتماعی؛ نمونة موردی: محلة جولان شهر همدان، آمایش جغرافیایی فضا، سال هفتم، شمارة 23، ص 149-135.
طالبی‏نژاد، محمدرضا، (1391)، مشارکت شهروندی مهمترین مؤلفة تغییر رویکرد شهرداری از سازمانی – خدماتی به نهادی اجتماعی براساس تحلیل دستاوردهای دو الگو شورایاری و مدیریت محله، مجموعه مقالات شهرداری به منزلة نهاد اجتماعی، جلد چهارم، انتشارات تیسا.
طهماسبی‏زاده، فرشاد، (1401)، تحلیل عوامل تسهیل‏کننده و محدود‏کنندة مشارکت شهروندان در برنامه‏ریزی محله‏محور: مطالعة موردی شهر اصفهان، پژوهش‏های مکانی فضایی، سال هفتم، شمارة 4، ص 115-95.
عبدالهی، مجید، صرافی، مظفر، توکلی‏نیا، جمیله، (1389)، بررسی نظری مفهوم محله و بازتعریف آن با تأکید بر شرایط محله‏های شهری در ایران، پژوهش‏های جغرافیای انسانی، سال چهل و دوم، شمارة 2، ص 102-83.
عظیمی‏آملی، جلال، ارشادی‏ وهرام، سمر، (1396)، مدیریت شهری محله‏محور با رویکرد برنامه‏ریزی مشارکتی (نمونه: محله‏های شهری منطقة 1 شهرداری تهران)، جغرافیا (برنامه‏ریزی منطقه‏ای)، سال هفتم، شمارة 2، ص 40-21.
فنی، زهره، دویران، اسماعیل، (1389)، برنامه‏ریزی مردم‏محور (مشارکتی) در مقیاس خرد شهری (محله) نمونة موردی: محلة اسلام‏آباد زنجان، تحقیقات جغرافیایی، سال بیست و پنجم، شمارة 3، ص 102-79.
قناد، فاطمه و صرافی، مظفر (1398)، برنامه‏ریزی راهبردی توسعۀ محلۀ آخوند شهر قزوین با رویکرد بازآفرینی اجتماع‏محور، پژوهش‏های جغرافیای برنامه‏ریزی شهری، دورۀ هفتم، شمارۀ 2، ص 211-238.
کریمی‏زادة‏ اردکانی، سمیه، (1396)، بررسی جامعه‏شناختی پیامدهای محله‏محوری و نقش آن در شکوفایی مدیریت در کلان‏شهرها، تحقیقات جغرافیایی، سال سی و دوم، شمارة 3، ص 113-100.
قاضی‏میرسعید، سید مجتبی، اعتمادی، کیانا، مقیسه، راضیه، (1401)، بهبود وضعیت سرمایة اجتماعی در محله‏های شهری با رویکرد برنامه‏ریزی محله‏محور (مورد مطالعه: محلة قنات کوثر، منطقة 4 کلان شهر تهران)، برنامه‏ریزی توسعة کالبدی، سال هفتم، شمارة 4، ص 78-61.
مختاری، عزیزالله، کریمیان‏بستانی، مریم، حافظ‏ رضازاده، معصومه، (1402)، تحلیلی از بازآفرینی در بافت فرسودة شهری با تأکید بر رویکرد محله‏محور (مطالعة موردی: مناطق 4 و 5 شهر زاهدان)، آمایش محیط، سال شانزدهم، شمارة 60، ص 180-163.
مسعودی، حمید، نوغانی، محسن، (1395)، شورای اجتماعی محلات شهر مشهد: مشارکت شهروندی بهینة محله‏مبنا، مطالعات جامعه‏شناسی شهری، سال ششم، شمارة 20، ص 98-69.
معروفی، حسین، دولابی، پویا، (1399)، معاصرسازی مفهوم «محله» در شهر ایرانی با نگاه بر مبانی برنامه‏ریزی محله‏مبنا، معماری و شهرسازی ایران، سال یازدهم، شمارة 19، ص 40-25.
معصومی‏اشکوری، حسن، (1387)، راهنمای عملی برنامه‏ریزی و آینده‏پژوهی، تهران: انتشارات پیام.
معین، محمد، (1362)، فرهنگ فارسی، انتشارات امیرکبیر، تهران، چاپ پنجم.
مقیمی‏دینانی، لیلا سادات، (1389)، قابلیت‏های توسعة محله‏ای در بافت‏های شهری جدید تهران؛ نمونة موردی: محلة نارمک، پایان‏نامة کارشناسی‏ارشد، استاد راهنما: دکتر سید مهدی موسی کاظمی، دانشکدة جغرافیا، دانشگاه پیام نور تهران.
ملک‏حسینی، عباس، الوندی، امین، (1400)، رابطة بین میزان پیاده‏روی با تأکید بر برنامه‏ریزی محله‏محور و علائم اضطرابی شهروندان تویسرکان، پژوهش و برنامه‏ریزی شهری، سال دوازدهم، شمارة 46، ص 51-37.
موسوی، یعقوب، (1387)، بازسازی محله‏های شهری در چارچوب برنامه‏ریزی توسعة اجتماعی محله‏ای، مطالعات اجتماعی ایران، سال دوم، شمارة 2، ص 123-99.
موسوی، سید احمد، (1385)، برنامه‏ریزی توسعة محله‏ای با تأکید بر سرمایة اجتماعی (مورد‏ مطالعه: کوی طلاب شهر مشهد)، پایان‏نامة کارشناسی‏ارشد، استاد راهنما: دکتر علی‏اکبر تقوایی، استاد مشاور: دکتر مجتبی رفیعیان، دانشکدة هنر، دانشگاه تربیت مدرس.
نادری‏بوانلو، محمد، پرتوی، پروین، (1389)، تدوین الگوی محله‏محوری در مدیریت شهری، باتوجه به ویژگی‏های شهر مشهد، نامة معماری و شهرسازی، سال سوم، شمارة 5، ص 80-63.
نژاد‏ابراهیمی، احد، نژداغی، نسترن، (1397)، تدوین چارچوب مفهومی بازآفرینی شهری اجتماع‏محور مبتنی بر آموزش در بافت‏های تاریخی، دانش شهرسازی، سال دوم، شمارة 3، ص 34-21.
یزدانی، احسان، هاشمی، سید محمود، نعامی، عبدالله، (1401)، ارائة الگوی کیفی توسعة کسب و کارهای نوین با رویکرد محله‏محور در کلان‏شهر تهران، جغرافیا و برنامه‏ریزی منطقه‏ای، سال دوازدهم، شمارة 4، ص 527-507.
وحدانی، حسن، (1388)، امکان‏سنجی ظرفیت‏های توسعة محلی جهت رسیدن به توسعة پایدار شهری: مطالعة موردی محله کلکته‏چی (راسته‏کوچه) تیریز، پایان‏نامة کارشناسی‏ارشد، شهرسازی، استاد راهنما: دکتر مجتبی رفیعیان، استاد مشاور: دکتر علی‏اکبر تقوایی، دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس.
هود‏سنی، هانیه، (1384)، بهبود ساختار – فضایی محلات شهری در چارچوب توسعة محله‏ای؛ موردمطالعه: محلة جلفا، پایان‏نامة کارشناسی‏ارشد، شهرسازی، استاد راهنما: دکتر مجتبی رفیعیان، استاد مشاور: دکتر غلامرضا اسلامی، دانشکدة هنر، دانشگاه تربیت مدرس.
 
Assefa, G., & Frostell, B. (2007). Social sustainability and social acceptance in technology assessment: A case study of energy technologies. Technology in society, 29(1), 63-78.
Aspalter, C. & Sing, s (2008). Debating Social Development: An Introduction. In s. Sing c. and c. Aspalter (Eds), Debating Social Development. Manchester, casa Verde, pp. 1-10.
Bevilacqua, C; Calabro, J. Maione, C. (2013). The Rule of Community in Urban Regeneration: Mixed Use Area Approach in USA Proceeding REAL CORP 2013. Rome: Tagungsb. 20-23.
Bianchi, M. (2019). Renewing the City through Public Participation and Cultural Activities. The Case Study of Gillet Square, a Community-Led Urban Regeneration Project, Entrepreneurial and Organizational Diversity, Vol. 8, Issue 1, 1-21.
Blair, H. (2008), Participation and Accountability at the Periphery Democratic Local Governance in Six Countries, 28(1), 21–39.
Calthorpe, P. Fulton, W. (2001). The Regional City. Island: Island Press. Colantonio. A. Dixon. Tim. (2011). Urban Regeneration & Social Sustainability: Best Practice from European Cities. Wiley-Blackwell.
Christelle, B. and Damidavičiūtė, A. (2016). Urban Regeneration in Rio de Janeiro Favelas during the Olympic games of 2016. Master Thesis in Development & International Relations, Supervisor: Malayna Raftopoulos.
Colantonio. A. Dixon. Tim. (2011). Urban Regeneration & Social Sustainability: Best Practice from European Cities. Wiley-Blackwell.
Fenkooi. A, (2006), Neighbors building Neighborhoods: A critical look at citizen Participation in Rochester, Department of City and Reginal Planning at Cornell University, Pp: 6-9.
Finn, S., & Kamath, L. (2006). Residents at the Center: A Handbook on Community-Based Planning for Distressed Neighborhoods. Rutgers: The State University of New Jersey.
Flanagan, W. C. (1993) Contemporary Urban Sociology, Cambridge, England: Cambridge University Press.
Li, X., Zhang, F., Hui, E. C. M., & Lang, W. (2020). Collaborative workshop and community participation: A new approach to urban regeneration in China. Cities, 102, 102743.
Lu, X. (2020). Analysis and Policy Recommendations for PublicParticipation in Urban Regeneration Projects inChina, IOP Conf. Series: Materials Science and Engineering, doi:10.1088/1757-899X/960/3/032028.
LUDA. (2003). Appraisal of Urban Rehabilitation Literature and Projects, including a Glossary of Terms and a Preliminary Set of Indicators Characterizing LUDA. Dresden: Large Scale Urban Distressed Areas (LUDA).
McDonald, S., Malys, N., & Maliene, V. (2009). Urban regeneration for sustainable communities: A case study. Technological and Economic Development of Economy, 15(1), 49-59.
Miśkowiec, M., & Masierek, E. (2022). Factors and levels of community participation using the example of small-scale regeneration interventions in selected neighbourhood spaces in Polish cities. Urban Research & Practice, 1-25
Tallon, A., (2010), Urban Regeneration in the UK, First Published 2010 by Routledge Taylor and Francis, London and NewYork.
Tallon, A. (2013). Urban Regeneration in the UK. Publish by Routledge.
Turok, I. (2005). Urban regeneration: What can be done and what should be avoided. In Istanbul 2004 International Urban Regeneration Symposium: Workshop of Kucukcekmece District, Pp: 57-62.